آ.ث. میلان (یا میلان) پر افتخارترین باشگاه فوتبال جهان است که در شهر میلان ایتالیا قرار دارد.
لقب این تیم «روسونری» (قرمز و مشکی) و نام ورزشگاه آن سن سیرو است.
لباس اول تیم پیراهن راه راه مشکی و قرمز همراه با شورت سفید (یا مشکی)، لباس دوم پیراهن و شورت سفید و لباس سوم پیراهن طلایی و شورت مشکی است.
این باشگاه در ۱۶ دسامبر سال ۱۸۹۹ با نام «باشگاه کریکت میلان» به وسیلهٔ «آلفرد ادواردز» و «هربرت کیلپین» انگلیسی دایر شد و به دلیل انگلیسی بودن مؤسسان، اسم باشگاه به جای میلانو (تلفظ ایتالیایی)، میلان نام گرفت.
مالک کنونی باشگاه سیلویو برلوسکونی است که به دلیل مشغله های فراوان، آدریانو گالیانی را به سمت مدیریت اجرایی و نایب رپیس باشگاه برگزیده است.
در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۳ تغییراتی در کادر مدیریتی میلان صورت گرفت و بعنوان نخستین زن تاریخ باشگاه، به کادر مدیریتی افزوده شد. از این تاریخ آدریانو گالیانی بعنوان نائب رئیس دوم و مدیر فنی و ورزشی باشگاه فعالیت میکند و باربارا برلوسکونی بعنوان نائب رئیس اول و مدیر اقتصادی باشگاه در زمینه کارهایی که فنی و ورزشی نیستند فعالیت میکند.
پائولو مالدینی یکی از محبوبترین و معروفترین بازیکنان سه دههی اخیر میلان فرزند چزاره مالدینی (بازیکن و سرمربی سابق میلان) میباشد. وی در پایان فصل ۰۹-۲۰۰۸ پس از ۲۴ سال حضور افتخارآمیز در این تیم از فوتبال خداحافظی کرد.
محتویات
اطلاعات کلی باشگاه
- نام کامل: Associazione Calcio Milan
- تاریخ تأسیس: ۱۶ دسامبر ۱۸۹۹
- مؤسسان: و هربرت کیلپین
- ورزشگاه: سن سیرو
- کمپ تمرین: میلانِلو
- مالک: سیلویو برلوسکونی
- رئیس: سیلویو برلوسکونی
- نائب رئیس اول:
- نائب رئیس دوم: آدریانو گالیانی
- مدیر اجرایی: آدریانو گالیانی
- سر مربی: کلارنس سیدورف
- کمک مربیان: مائورو تاسوتی
- مربی دروازهبانان: مارکو لاندوچی و والریو فیوری
- مدیر ورزشی: آریدو پرایدا
- اسپانسر اصلی: هواپیمایی امارات
- اسپانسر ورزشی: آدیداس
- اولین قهرمانی در ایتالیا: ۱۹۰۱
- قهرمانی در سری آ: ۱۸ دوره(دومین)
- اولین قهرمانی در اروپا: ۱۹۶۳
- قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا: ۷ دوره(دومین)
تاریخچه
این باشگاه، در ابتدا به عنوان باشگاه کریکت، توسط دو انگلیسی به نامهای و هربرت کیلپین در سال ۱۸۹۹ تاسیس(پایه گذاری) شد.به دلیل خاستگاه این باشگاه، از تلفظ انگلیسی نام شهر میلان، به جای تلفظ ایتالیایی این شهر(میلانو) در نام این باشگاه استفاده شدهاست. آث میلان اولین عنوان قهرمانی خود در جام قهرمانی ایتالیا را در سال ۱۹۰۱ بدست آورد.
در سال ۱۹۰۸، این باشگاه ایجاد شکاف در خود را به دلیل اختلافات داخلی در موضوع امضای قرارداد با بازیکنان خارجی تجربه کرد، که این موضوع باعث تشکیل باشگاه دیگری در شهر میلان به نام اینتر میلان شد. میلان با به دست آوردن مقام قهرمانی در جام باشگاههای اروپا با پیروزی بر تیم بنفیکا پرتغال در مرحله پایانی سال ۱۹۶۳، مقبولیت جهانی خود را ضمانت کرد. آنها همچنین با تکرار قهرمانی در سال ۱۹۶۹، موفق به کسب عنوان قهرمانی در جام بین قارهای/(جام باشگاههای جهان امروزی) در همین سال شد.
به دنبال استعفای جیانی ریورا، میلان دوران افت را هم تجربه کرد. دورانی که ماجرای توتونرو یا همان شرط بندی و پرداخت رشوه از سوی باشگاه برای تغییر نتیجه مسابقات در سال ۱۹۸۰ و مجازات حضور در سری ب را برای میلان در پی داشت. آنها بعد از آن سریعاً خود را به سری آ رساندند ولی در فصل ۸۱-۸۲ با قرارگیری در منطقه خطر سری آ، مجدداً به سری ب بازگشتند. در سال ۱۹۸۶، سیلویو برلوسکونی، این باشگاه را خریداری کرد و با به خدمت گرفتن آریگو ساکی (۱۹۸۷) به عنوان سرمربی و بازیکنانی همچون مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک ریکارد دوران شکوفایی مجدد این باشگاه آغاز شد. آریگو ساکی در اولین دوره مربیگری خود در میلان (۱۹۹۱-۱۹۸۷) موفق به کسب ۸ عنوان قهرمانی شد (یک قهرمانی سری آ، یک قهرمانی سوپر جام ایتالیا، ۲ قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا، ۲ قهرمانی سوپر جام اروپا و ۲ قهرمانی جام بین قارهای). وی در این دوره یک نایب قهرمانی در سری آ و یک نایب قهرمانی در کوپا ایتالیا را نیز در کارنامهٔ خود دارد.در سال ۱۹۹۲ میلان تحت هدایت فابیو کاپلو اسکودتوی سری آ را بدون حتی یک شکست به دست آورد.
در فصل ۰۵-۲۰۰۶ در پی تخلفات مربوط به تعیین داوران مسابقات سری آ، کمتیه انضباطی رأی به کسر ۱۵ امتیاز در شروع فصل ۰۷-۲۰۰۶ و عدم حضور این تیم در لیگ قهرمانان اروپا را صادر کرد که این حکم بعداً به کاهش هشت امتیاز و حضور در مرحله پلی آف لیگ قهرمانان اروپا، کاهش پیدا کرد.
میلان در قرن بیست و یکم
میلان در اولین دههی قرن یکی از قدرتمندترین باشگاههای اروپا و جهان بود. در فاصلهی سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ سه بار به فینال اروپا راه یافت.
سال ۲۰۰۳ در یک فینال تمام ایتالیایی موفق شد رقیب دیرینهی خود یوونتوس را در ضربات پنالتی شکست داده و برای ششمین بار قهرمان جام باشگاههای اروپا شود.
سال ۲۰۰۴ در دیدار رفت از مرحلهی یکچهارم نهایی دپورتیوو لاکرونیای اسپانیا را در خانه با نتیجهی ۴ بر ۱ شکست داد و در شرایطی که همگان تصور میکردند که کار تیم اسپانیایی تمام شده در دیدار برگشت با نتیجهی ۴ بر ۰ شکست خورد و از راهیابی به مرحلهی نیمهنهایی بازماند.
فینال ۲۰۰۵ جام باشگاههای اروپا هیچگاه از خاطر هوادارن میلان و لیورپول محو نخواهد شد. در این فینال دراماتیک ابتدا میلان با گل زود هنگام کاپیتان افسانهای خود پائولو مالدینی از حریف انگلیسی پیش افتاد. در ادامه هرنان کرسپوی آرژانتینی دو گل دیگر به ثمر رساند تا نیمهی نخست با نتیجهی قاطع ۳ بر ۰ به سود میلان به پایان برسد. امّا در نیمهی دوم ورق برگشت و لیورپول موفق شد در مدت زمان ۶ دقیقه نتیجه را به تساوی بکشاند.استیون جرارد، و ژابی آلونسو سه گل پیاپی بهثمر رساندند تا نهایتاً بازی در پایان ۱۲۰ دقیقه تلاش دو تیم گل دیگری نداشته باشد و ضربات پنالتی قهرمان اروپا را مشخص نماید. لیورپول ۳ بر ۲ در ضربات پنالتی به پیروزی رسید.
نیمهنهایی ۲۰۰۶ محل برخورد دو غول اروپا یعنی میلان و بارسلونا بود. تک گل لودویک ژولی کافی بود تا بارسا در مجموع دو دیدار با نتیجهی ۱ بر ۰ پیروز شود و به فینال برسد.
سال ۲۰۰۷ یکی از بهترین فصول میلان در قرن جدید بود. باشگاه ایتالیایی در شرایطی به نیمه نهایی راه یافته بود که سه تیم دیگر این مرحله تماماً انگلیسی بودند. در بازی رفت از دور نیمهنهایی منچستر یونایتد موفق شد در ورزشگاه الدترافورد میلان را با نتیجهی ۳ بر ۲ شکست دهد. اما این پایان راه نبود و در شب درخشش کاکا میلان بازی برگشت را با نتیجهی ۳ بر ۰ به سود خود به پایان برد و ضمن جلوگیری از فینال تمام انگلیسی زمینهی انتقامگیری از لیورپول را مهیا کرد. ورزشگاه المپیک آتن محل برگذاری فینال تکراری میلان و لیورپول بود. دو گل از فیلیپو اینزاگی در مقابل تک گل دیرهنگام درک کویت کافی بود تا میلان ضمن گرفتن انتقام دو سال قبل، برای هفتمین بار قهرمان اروپا شود. در پایان این سال کاکا موفق شد توپ طلای اروپا و جهان را از آن خود کند.
ورزشگاه
سن سیرو (یا جوزپه مه آتزا) (به ایتالیایی: Stadio Giuseppe Meazza) ورزشگاه تیمهای آث میلان و اینتر میلان است. سنسیرو بزرگترین ورزشگاه ایتالیا و یکی از بزرگترین ورزشگاه های اروپاست. در سال ۱۹۲۵ شهرداری میلان شروع ساخت این ورزشگاه را آغاز کرد و کار ساخت آن یک سال به طول انجامید. گنجایش ابتدایی این ورزشگاه ۷۰ هزار نفر بود و سن سیرو نام داشت. تیمهای اینتر میلان و آث میلان از همان ابتدا اجارهنشین این ورزشگاه بودند و بازیهای خود را در آنجا برگزار میکردند. در سال ۱۹۷۲ برترین گلزن تاریخ باشگاه اینتر میلان یعنی جوزپه مه آتزا درگذشت. شهرداری میلان برای تجلیل از این ستاره ورزشگاه سن سیرو را به ورزشگاه جوزپه مه آتزا تغییر نام داد. در سال ۱۹۸۹ این ورزشگاه برای نوسازی مدت کوتاهی تعطیل شد و پس از بازگشایی ظرفیت آن به حدود ۸۳ هزار نفر رسید. بسیاری از بازیهای تیم ملی ایتالیا در همین ورزشگاه برگزار میشود. یوفا به تمامی ورزشگاههای اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز میدهد. ورزشگاه جوزپه مه آتزا نمره ۵ از ۵ را دریافت کرده است.
بازیکنان
بازیکنان فعلی
|
|